yedim gitti..

Ona o kadar ihtiyacım vardı ki..
Hala o kadar ihtiyacım var ki..
Ve hala o kadar yok ki..

Sabah doktoruma gittim haftaya olacağım operasyonun detaylarını konuşmak için.
Detayları anlatmak gelmiyor içimden ama sandığımdan daha büyük ve sonrasında bırakacağı hasarlar ve süreçler sandığımdan daha zormuş.Hatta ben iki gündür olacak bitecek diye düşünmeye bile başlamıştım.Ama işin iç yüzü öyle değilmiş.
İlk defa bu kadar soru sordum.Ağlamamak için gözlerimi japon çizgi film karakterleri gibi açtım.Derin nefes aldım.Sonra doktorumun soğukkanlılığını kaybediyorsun demesiyle koyverdim gitti.

Evet 29 yıldır ilk defa soğukkanlılığımı kaybediyorum.Hatta ettim bile.
Korkuyorum.Öncesinden sonrasında..

Bu kadar kötü günümde yanımda değilsen eğer olmuyorsan -olamıyorsan -olmak istemiyorsan her ne ise..yemişim beni çok sevmiş olmanı belki çok sevecek olmanı,hiç sevmemiş veya hiç sevmeyecek olmanı..

şimdilik bu kadar

cambaz..

Y harfi..

Yıllar önce 18 yaşındaydım daha.Kahve falı nedir ne değildir haberim bile yoktu.
Üniversite puanlarım yeni gelmişti ve ben İzmir-Ankara dışında hiç tercih yapmayacak biri olarak rahattım .İstediğim yere gidiyordum nasılsa.
Bir akşam bir arkadaşıma gittim.Beni daha önce hiç göremeyen hiç tanımayan teyzesi de vardı orda.Kapıdan girer girmez sana fal bakıcam kahve yapın dedi.

ve anlatmaya başladı.içinden su geçen iki köprülü bir yere gideceksin.Asla mesleğini yapmayacaksın.Herşeyi hep en zorundan başaracaksın.Hiç birşey kolay olmayacak senin için.Baban ölmüş senin bir kız kardeşin var.Öğretmen gibi birşey olacak bu( daha onun sınava girmesine 2 yıl vardı ozaman) ve senden önce evlenecek.
Sana üniversitede biryerlerden sebepsiz para gelecek( hep burslarımla okudum ayrıca).
Sürekli suyla içli dışlı olacaksın .Su ile uğraşan biri girecek hayatına ama 4-5 yılı var.Adının içinde Y harfi olan biri ile çok mutlu olacaksın senin kaderin bu.
ve daha birçok şey geleceğe ait.

O zamanlar gülüp geçip İzmirde köprü aramış ve aman yaa demiştim..
Sonra ne mi oldu....
8 tercihimden en yüksek puanlı ve son gece ailemden gizlice yazılmış tek istanbul olan tercihimi kazandım.
Kardeşim öğretmen oldu..
Mesleğimi hiç yapmadım 8 yıldır reklamcıyım.
Hiç birşeyi hiç kolay elde etmedim..Hep en zoru oldu..Valla ya fakir edebiyatı yapmak için söylemiyorum:)
Çok ciddi bir hastalığı atlattım yan yatağımdakilerin bu hastalıktan ölümlerini izleyecek kadar kötüydü..
Şimdi o hastalığın biraz daha az kötüsünü yaşıyorum yine ve atlatmaya çalışıyorum..
Hayatımda çok sevdiğim ve bir daha asla böyle birini sevmek istemediğim uzun upuzun bir ilişkim oldu.Çok çok mutlu oldum .Öyle mutlu oldumki yaşadığım en boktan anıları unutma kabiliyeti kazandım.ve isminin içinde Y harfi var.Ama sizde biliyorsunuz kısa bir süre önce bitti..

Bir haftadır beni Yılmaz isimli biri ile tanıştırmaya çalışıyorlar.Kendisi brokermış,boyu boyuma uygunmuş,benim gibi gülmeyi yemeyi çok severmiş..
-miş -muş...Ama ben ısrarla hayır diyorum.Tanışma ihtimalim olan yerlere gitmiyorum..Zaten hayatımda birini istemiyorum..

Sanırım kafayı yiyorum..
Birileri etarnel sunshine of the spotless mind daki teknolojiyi bulmadı mı daha?

cambaz

son arzun nedir ?

trala la la la...

:)
ilaç kullanmaya ara veriyorum 3. operasyona kadar.Yuppilooooo...
Durumumda bir değişiklik yok ama ilaç kullanmıyor olmak benim için şuan gerçekten çok çok önemli.
Oh be dünya varmış.Neşem yerine geldi..

Dün akşam saat 22:00 de deli gibi zil çalışıyor.Normalde hayatta açmam akşam çalan zilleri.Kapıdan bir ses Cambaz benim diye bağırınca açtım tabii.
Kenan dı.Sonuçları öğrenemedikleri için gelmiş.Oysa ben pembe polar sabahlığımla zırlamakla meşguldüm.

1 saat konuştu konuştu ben o esnada deli gibi ağrımla kıvranıyorum...Sonra kapının önündeki bavulu içeri almayacakmısın dedi.Tabii ki hayır dedim.Giderken götürebilirsin.

Neden peki? Hayır cevabının sebebini öğrenebilirmiyim?
Aşık olmak istiyorum dedim..Eskisini bitirince yeniden sıfırdan aşık olmak istiyorum.Ama şimdi diğerinin kabuk bile bağlayamamış yaraları ile boğuşurken nasıl seninle gelmemi beklersin.Nasıl seni öperim? Nasıl seninle uyurum? Adamın kokusu burnumda daha:(

Elbet unutacağım elbet hayatıma birileri girecek ama bu şimdi değil.En azından böyle planlı değil.Belki bir an gelecek belki 1 ay belki 1 yıl sonra kendimi dünyanın en huzurlu insanı hissedeceğim anı gelecek tekrar..Ama bu şimdi değil.Buna hazır değilim dedim..

Sevilmiyorsun bunuda unutuyorsun dedi..Bu benim sorunum senin değil dedim..

Sustu..sustu..Ben o esnada deliriyorum ..Artık dedim gitsen bende huzurlu bir şekilde ağrımı çeksem..Ayrıca benim giriş biliyorsun küçük bavuluda birzahmet alsan.

yemin ediyorum evde kalacağım.Böyle adamlara hayır diyorum ya..Valla kalıcam.:D

neyse öperim koklarım..
trala la la...trala la laaaa ilaçlara bye byeeee

cambaz..

ne bu ya..

Şiddetli ağrı sonrası dün akşam yine bir hastane ziyaretimiz vardı..
Neyse bu artık rutine bağladı.( Biliyorsunuz ben zaten çok rutin bir insanım)

Eve geldim.Kapının önünde kilitli bir bavul.Anam dedim valla bu defa biri bombalamaya geldi.Tam çığlık atacaktım ki üzerinde bir not.

''Cuma akşamı 30 aralıkda saat 17:00 de Atatürk Havalimanı dış hatlarda olurmusun? Sadece Pasaportunu ve çantanı al.İhtiyacın olan herşey bu bavulda var.Saat 15:30 da ajansdan alınacaksın.'' Yazıyordu. Hönk.. Ne oluyrouz yahu? Kimsin nesin?

Aklıma kimse ama kimse gelmedi..Şu an bunu bana yapabilecek kimseyi tanımıyorum.En yakın arkadaşlarımın hepsi ( cidden hepsi) yeni yıl için yurtdışına çıktılar bile.

Bavulu dışarıda bırakıp eve girdim.Zaten ağrı kesiciler kafa yapmış halde sersem sersem geziyorum.
Sonra bir mesaj..Kenan dan..Eğer gelmezsen cevabımı almış olacağım..

Bir anda sinir-karmaşıklık-ağlama hissi hepsi aynı anda geldi.Hastalığıma bu denli acımakda biraz fazla değilmiydi..

Ben bu karmaşadayken bir mesaj daha..Sadece daha fazla sen istiyorum hayatımın bundan sonraki kısmında..

Olduuu.Hemen zaten bende bol miktarda cambaz var azıcığınıda sana veririm canım ne olacak..

Cevap bile vermedim-veremedim..Düşündüğüm tek şey sakin kalmak bu hastalığı biran önce atlatmak ve gerçekten huzurlu olmakken karmaşıklık istemiyordum.hele hele arkadaş olarak deli gibi ihtiyacım olan insanların bu şekilde beni attan düşmüş hale getirmelerine inanamıyorum.

İstediğim tek şey iyileşmek.Ama bana hasta olduğum için farklı davransın istemiyorum kimse.Gerçekten seviyorlarsa ve önemliysem zaten ellerinden geleni yapıp yanımda olacaklardır-oluyorlarda .Tek ihtiyacım olan bu zaten.-mış gibi yapılanları görüyorum 3. seferde error veriyorlar.

Neyse Allah bana bu hastalık döneminde uğraşacak şey diye veriyor böyle ilginçlikleri.Ama itiraf ediyorum nereye gidiliyor acaba merak ediyorum :D

cambaz

2. perde

Neresinden başlasam ki?
Dün ikinci operasyonumuda oldum.
Bir öncekine göre daha kısa sürdü.narkozdan sonra uyuma anım çok komikti.Doktorum açsın dimi dedi bende çook dedim.Tamam kahvaltılar benden dedi gerisini hatırlamıyorum.Odaya geldiğimi hatırlıyorum. Deli gibi ağrım vardı.Doktorum geldi hemen sonra arkasından süper bir kahvaltı masası geldi.Zorla birşeyler yedim.O o esnada bana benden sonra yaptığı operasyonu anlattı.Baktı ki fenaya gidiyor durum hemen bir diazem ben pat yine uykuda..
2 saat sonra evimdeydim..Sonuçlar pazartesi belli olacak.Ama ben çarşamba öğreneceğim sanırım doktorcum pazartesi -salı yurtdışında olacakmış.
Çok şanslıyım ki böyle bir doktorum var.Kadın ruhundan böyle anlayan birini daha görmedim.Belkide sırf o beni böyle rahatlatıyor diye kimseye gel demedim.

1 aydan sonra ilk defa cumartesi akşamı evdeydim..ya da pardon yarısında zaten hastanedeydim.Çünkü akşam pek hoş olmayan bir durum oldu ben kendimi yine acilde buldum.Sabah 09:00 gibi geri geldim.
Saçma ikinci operasyon maceramızda burada son buldu.Eğer pataloji sonuçları kötü çıkarsa bu defa daha büyük bir operasyon olacağım.Tabii bu arada ilaç tedavimiz son sürhat devam ediyor..

Nedense buraya yazmakda gelmiyor içimden.Oysa daha olan neler var neler.Her hastalık dönemi birilerini siliyorum hayatımdan.Bugün biri daha gitti.Çok üzüldüm ama yapacak birşey yok..karmaşıklığa değil huzura ihtiyacım var.


cambaz

bir küser bir barışır...

Kadınların gıcık olduğu kadın..

Dün gece hayatımın en zor gecelerinden biriydi.Bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum.Babamı daha iyi anladım sanırım..Ama bundan bahsetmeyeceğim size şimdi.Trajedilere göre yaşamıyorum artık..

Dün sabah uyandım tam evden spora çıkıyorum( doktorum duyduğu anda vuracak beni) liseden yakın bir arkadaşım aradı.Bugün bana zaman ayır azıcık kızım yaa dedi.Ee peki dedim kahvaltıyla başlayalım .Rumeli Hisarda Lokmada bulduk kendimizi.Ama oda ne bu arkadaşıma daha iki gün önce ayarlamaya çalıştıkları kız yan masamızda çıkmasın mı? Kız bana selam bile vermedi.Tabii bizimki kıza gevşek gevşek konuşmalar falan ama kız bi asabi bi sinirli.
Bu akıllı telefonlar çıkalı valla herşey daha da zorlaştı.Oturduk iki dakika sonra arabulucu kızdan dıd dıd whats up.!! Yanındaki kim? Neyse açıkladı durumu.Bizde kahvaltımıza devam ettik.Ama bu gün öğreniyorum ki asabi kızımız diyormuş ki neden başbaşa kahvaltı ediyorlardı madem arkadaşlar? Neden sürekli gülüyorlardı? Neden kız sürekli birşeyler anlatıp gülüyordu ve hasta iken böyle ise bu kız normalde nasıl kimbilir demiş.Evet canım normalken oramı buramı açıp striptiz yapıyorum pazar kahvaltılarında. Tövbeee tövbeee..

En boktan olayları anlatırken bile gülmekten ölüyoruz sanırız hep bu arkadaşımla.Ben yaşadığım ayrılık sürecini vs vs anlatıyorum (o arkadaşımda 9 yıllık sevgilisi tarafından babasının öldüğü gün terk edildi buarada )bir taraftan kaymak yemekten yağ tulumuna dönüyorum ama kızın gözü hep üstümüzde.Ama nasıl eğlenmiyorlar nasıl donuklar oysa 4 kız gelmişler hemde pazar günü! O mekanın kahkahalar ile yıkılıyor olması gerekırken ben bedevinin başından geçen olaylara gülmesini dinliyor herkes.

Neyse ki kalktılar bir süre sonra giderkende insan bir bye bye falan der bildiğiniz domuz.Sanki sevgilsiyle evlendim de biz balayındayız da onunla karşılaştık tövbe tövbe..Bunu böyle atlattık derken.Biri aradı arkadaşımı .AAA baktım açıklamalar vs vs.Bu ne dedim..Amerikada flört ettiği kıza ( bu arada playboy olmuş bizim inek haberimizyok) bi arkadaşımla kahvaltı yapıyorum demiş aa kız bir trip bir trip..Bizimkide açıklamaya çalışıyor ..Ulan dedim ne oluyoruz yahu? Sevgilin değil birşey değil ..Ordan kalktık Santraldeki Coca-Cola sergisine gittik.Orda da eski sevgilisi ile karşılaştık anam orda da bir cinayet rüzgarı esti.
Bu arada benim üzerimde pijama diyeceğiniz eşorfmanlar var.Yani eziklikten ölüyorum.Ama itiraf ediyorum deli gibi gülüyorum sürekli sinir sistemi diye birşey kalmadığı için sanırım buna uyuz oluyorlar..:/

Eski sevgilimlede ne kadar kız varsa sinir olurlardı bana.Hep huzursuz etmek için uğraşırlardı.Ve dün anladım ki bu benimle ilgili birşey.Yani sonuçta yanımdaki kaç yıllık arkadaşım ulan bir kaç saat içinde az kalsın 3. sayfa haberi şeklinde kadınlar tarafından parçalanacaktım.Sanırım bende kadınları gıcık eden bir koku var!!

Sonra sinemaya girdikte kurtuldum:)

Bütün bir pazar hamileler gibi elimde kusma poşeti ile gezdim ayrıca.İğrenç bir şekilde sürekli öğürüyorum.Aslında yatıp dinlenmem gerekirken ben daha da inat dahada fazla yoruyorum kendimi..İyileşeceksem böyle iyileşeyim..

Güzel bir pazarın gecesi olabildiğince berbat geçti..Bana tedavi olmam için yalvaran taklalar atan iki insan ise o esnada kıçlarındaki pireleri kovmakla meşguldu.Yaşadığım süreçten haberleri bile yoktu..

Bu süreçte yaşanacak herşeye hazırım diyordum ama dün geceki biraz ağırdı..

cambaz,,

.............

Sormak istediğim tek soru var..
Cesaretimi topladığımda...

Ve daha..

Uzun bir gece uyumadım yine..
Mesajlar..İkna çabaları..
Sabaha aklım uyandığında kararlarım değişmişti.İlk defa uyumamış bir zihin işe yaramıştı.
Tedaviye ok dedim.Daha Barcelonaya bile gitmemiştim.Daha beni gerçekten sevmemişlerdi hiç.Bunları kaçıramazdım değil mi?

İkinci operasyonu haftaya cumartesi oluyorum.Bu esnada ilaç tedavisi başladı bile 24 saatin içinde.Buna inat daha da enerji harcayacak hale geldi hayatım nedense.Sporu bırakacaksın dediler.Hayır bırakmayacağım..Sigara 1 tane bile yasak..Avuçlarını yalarlar..:) Şaka şaka sigarayı bıraktım bile..

Ama enerjim azalıyor.Hissediyorum.Beni tedaviye ikna etmeye çalışanlar şimdi çok uzaklarda ve ben onca insanın içinde .. neyse boşverelim..

Önce bir saçmaladım tatil planları yapıp saçma sapan insanlar ile Barcelona biletleri almaya kalktım.Sonra dedim ki huzura ihtiyacın var güzelim..Eğer bu illetten kurtulacağım diyorsan özveriyi ve ciddiyeti ön plana almalıydım değil mi?
Sıkı bir toparlanma aşaması sıkı bir detoks sıkı bir arınma..

İlk önceleri biraz zor olacak..Hızım enerjim kesilecek.Ama herşey düzelecek..
Daha Barcelonaya bile gitmedim ki di mi? Ve daha gerçekten sevilmedim bile..


Ps:Derya ya beni baştan yarat derken dalga geçmiştim ama yeni halimide sevdim aslına bakarsanız..


Cambaz

resimler değişemezzz

Sanıyorsunuz ki bir karar vermem lazımdı ve ben onu verdim..
Hayır hiç alakası yok.Ben mutlu olacağım kararı verdim.
İki gündür cidden mutluyum..Gülüyorum eğleniyorum.
Sorgulamıyorum.Hasta olduğumu unuttum..

Dün akşam çok şeker bir yerde yemekteyiz.Eski şarkılar çalıyor.Deli desinler bana değişemem.. çalmaya başladı.Oturduğumuzdan beri gözlerini üzerimde hissettiğim beyefendi kalktı geldi yanımdaki boş sandalyeyi çekti oturdu ve şarkıyı söylemeye başladı.Peki ben ne yaptım.Deli gibi gülmeye başladım.Peki neden? Yiğit özgür ün bir karikatürü vardır.hatta tam yandaki..Öyle bir kahkaha attım ki sessizce kendi masasına döndü ve oda gülmeye başladı.Bizim kızlar çantamı toparlayıp beni çekiştirip çıkardılar dısarı.Eve geldiğimde hala gülüyordum.

Sabah faceden bir ekleme talebi ismi tanımıyorum.Ama yüz bi tanıdık bi baktım aaa o yanıma gelip şarkı söyleyen adam.Dayanamadım mesaj attım dedim sizi kabul etmedim ama adımı nerden öğrendiniz ? Garsonun iyi bir bahşişe ihtiyacı vardı sanırım kartınızdaki ismi bana söylemek için dedi.Yuh dedim yuh!! Tabii ki engelledim adamı.Ama yuh ya bu kadarda saçmalanmazki.Bu akşam çıkışta gidip garsonu dövücem cidden!!!

Cambaz

Aslında Cesur Olmak;

Günlerdir blogu açıp yeni kayıt butonuna basip kapatıyorum.
Yazacak onca şey olmasına karşın yazma isteği olarak içimde hiçbir haltın olmayışı buna tek sebep.Yoksa ne yoğun günlerde gece yarısı oturup o büyük şevkle neler neler yazdım zamanında.

Sürecin ilk aşamasını yaşadım bitti.Sancılı bir operasyondu.verilen ilaçların bünyede yaptığı etki çok çok farklı olduğundan ağır şartları olan bir kağıt imzaladım.İmzalarken yalnızdım.Operasyond da yalnızdım.Bu benim tercihimdi tabii ki.
Oprasyonda ilaçların etkisi ile nabızım olması gerektiğinden dahada zayıflamış ama son anda nasıl olduysa herşey normale dönmüş ve ben uyandım..

Narkoza bünye olarak tepkisizim yani kolay uyanıyorum.Ama bu son operasyonda eğer son 10 dk daha uyanmasaymışım kendiliğimden müdahale edeceklermiş.Çünkü sürekli kendime gelip geri gidiyormuşum ama ben hatırlamıyorum.Hatırladığım tek şey elimi tutup uyan sevgilim diyen biri oldu.Biri diyorum ama kim olduğunu çok net hatırlıyorum.Israrla elimi sıkıp hadi uyan dedi.Gözlerimi açtım kimse yoktu doktorumun dışında.Yanaklarımı sıkıp korkuttun bizi kız dedi gülümseyerek.Merak edildim evet onun tarafından.Ama vicdan denilen duygu hiç tahmin etmediğiniz insanlarda bile olabiliyor.Ve ben kimsenin vicdanı olmak istemiyorum.Tedavi olsamda olmasamda yanımda beni gerçekten seven birilerini istiyorum.Vicdana değil uykuya dalmama sebep olacak huzura ve heyecana ihtiyacım var.Ben heyecanlıykende çok güzel uyurum:)

İlk 24 saat çok ağrılı ve sancılıydı.Ama şimdi iyiyim.Sonuçlar kötü..Ne kadar rahat yazıyorum şimdi.Pataloji sonuçlarında herşey yüksek çıktı.tedavi süreci azbuçuk belli olsada ikinci aynı operasyonu yapmak zorundalarmış.Düne kadar önümüzdeki hafta aynı işlemleri olup net tedavi sürecimin belli olacağı kesindi.Bir dizi ilaç tedavisi.Belki az dozda kemoterapi .Ve sonrasında daha büyük bir operasyon ve herşey yolunda giderse ki bu %50 bir ihtimal olacaktı sıçrama yapmaz ise düzelecektim.

Dün bir karar verdim.Bu süreci yaşamak istemiyorum.Güçsüz olduğum için pes etmeyi istediğim için değil sadece istemiyorum.Salakmısın demeyin bunların aynısını yaşadım.Şuan bunları yaşamak istemiyorum.Henüz doktorumla konuşmadım.Bu haftasonu bir görüşmem var.Sonrasında ne olur bilmiyorum ama kararım ve karalığım cidden yüksek.Kendiliğinden geçer belkide kimbilir:)

Gebzede bir onkoloji merkezi var.Kenanla oraya gittim.Doktor çok iç karartıcı şeyler söylese moralimi bozmadım evet itiraf ediyorum tüm dönüş yolunda ağladım.Kenan beni susturmak için her benzikten Kinder yumurta alıp aa bak ne çıkacak diye oyalamaya çalışsada başarılı olamadı.O kadar çok neye ağladım bilmiyorum ama arabadan indiğimde rahatlamıştım.

İnanılmaz bir uyku sorunum var.Uykuya dalıyorum ama 1 saat sonra sanki saatlerce uyumuşum gibi ayaktayım.Genzeden dönüştede eve gelip hemen uyumak istedim ama olmadı.Kenan nasıl olduğumu merak edip aradığında uyuyamıyorummm diyince annesinin zanaxlarından kapıp geldi.Evet 7 saat aralıksız uyudum.Ama o günden sonra hala aynı sorunumuz devam ediyor.En çokda bu koyuyor sanırım.Uyuyamıyorum..Huzurla uzun bir uyku için neler vermezdim.

Gül ü çok özledim.Bütün arkadaşlarım yanımdalar.Ama onlarında yanında oda olsun istiyorum.O ise eksiklğini her kötü hissettiğimde Kenan ı tepeme göndererek çözmeye çalışıyor.Çok işe yarıyor evet ama rahatsızımda bu durumdan.

Hayat bazı seçimlerden ibaret aslında.Hep daha iyisinin olabileceği ihtimalide bir seçim.Ama elinizdekileri özlüyorsanız eğer bu seçimlerde diğerini seçtiğinizde, işte ozaman hata yapmışsınız demektir.Cesur olmak bazen elinizdekini tercih etmek demektir.

Hep cesur oldum ..Yine oluyorum ve tedavi olmak istemiyorum.O kötü süreci yaşamak istemiyorum..Aptal cesareti deyin ne derseniz deyin..

Cambaz

sondan bir önceki gece

Her şey boş eğlen coş isimli haftasonunu geride bıraktık.Ama ağlasam gülsel eski yar aklımdan çıkmaz misali yarın başlayacak maratondan da nasıl tırsıyorum ? Nasıl korkuyorum ?
Cuma akşamı Lucca ile başlayan mekan ziyaretlerimiz pardon öncesinde ben bir yıldızname bakan bi falcıya gittim ki facı dediğimi duysa kendisine parçalar beni:)
sabaha karşı 4 civarı Mini Müzikhol ile son buldu.Aman Allahım ne iğrenç bir yer orası yahu:/ D.O. ile açlıktan öleceğimizi anlayıp sarı pipiyi bıraktık orda doğru Kırçiçeğine.Allahım ne yediğimi çok iyi hatırlıyor olmak bana ceza galiba en son bir kase yoğurt yiyordum herşeyin üzerine.
Eve girdiğimde saat 06:30 du.Ama o kadar çok güldüm eğlendim ki onu düşünmeden uyuduğum ilk geceydi sanırım. Şişhanede yebi mekan açılmış adını bi hatırlayabilsem.Bodys mi boys mu uff nette de bulamadım adını.Neyse nasılsa birdaha gideceğim kesin..Müzikler ortam yaş ortalaması süper..Ve herşeyden önemlisi Ayşe ARman da vardı.Ve sigara sohbetiyle başlayan muhabbet 2 saatlik süper bir eğlenceye dönüştü..Yani gecenin bombasıydı Şimdi DO sarı pipi ve ben bizi yazacağı günü bekliyoruz.Yani fakrin ekmeği umut:)

Yani gece güzel bitti.
Cumartesi sabah ; eve 06:00 da girmişsin umarım başın ağrımaz mesajı ile uyandım.Ne oluyoruz lan dedim chip mi varki içimde:/ ki başım ağrıyordu migrenim bana sormadan yine gelmişti ve bütün gün gitmeyecek sporda tavan yapacak ve DO nun beni hastaneye götürmesi ile devam edecekti.Hala beynimin yarısını hissetmiyorum.
Cumartesi geceside evimde kalmadım.Bu savah kalktık Hillside ı denemek istediğim için çünkü spor salonumu değiştirmek istiyorum DO ile gittim.Aman allahım beni bir derse soktu off off offff.Öldüm dirildim şuan zombiyim..
Sonra süper bir kahvaltı ..Sonra kuaför..

Bir önceki yalnızlığımda çok bedbahttım ağlıyordum ama düşünemiyorum hiçbir detay.Bu defa iyiyim ama düşündükçe beyin damarlarım daralıyor.Kuaföre bile gidebildim ki çok keyfi idi.Sinirlerimde bozuk değildi normalmişim gibi gittim yani.

Siz şimdi ne söylediğimi anlamakta zorlanıosunuz ufff ben bile kendimi anlayamıyorum ki..

Sırf bu hafta hakkında yazmayayım diye nasıl salak sacmaladım yukarıda..
Herşey başlıyor tekrar..Doktor..Tahlil..Tedavi..Alternatif tıp..Ve aileden saklama çabası..Yarın akşamüzeri yöntemleri konuşacağız.Gözümü açıp kapatsam ve herşey rüya olsa..Yada herşey bitmiş gitmiş olsa ben yalnız mutlu hayatımda olsam..

Yıldıznameye göre uzun bir hayatım olacakmış ama ona inanırsam oooooo....

cambaz,hasta

sıva hayat elindeki tüm bokları

Yazacak o kadar çok şey var mı ? Yoksa aslında hiç bir şey yok mu?
Dün akşam merkezin kapısından çıktığımda karşımda duran 3 kişi vardı.
Gül& kızı& oğlu ..Ali Kaan bir anda koşarak bacaklarıma sarıldı deli teyze diee bağırarak .Gül ün blogu okuduğunu unutup yazmışımda yazmışım buraya.
oda İtalya ya gittiğinin ertesi sabahı ilk uçakla geri gelmiş bebelerini alıp.
Tabii ki geri gidecek ama onu kapıda gördüğümde Ali Kaan koşarak kucağıma çıkmaya çalıştığında dünya başka bir boyut değiştirdi benim için.Hele de Arkuncum içerde beni epey bu konu özelinde azarlamasından sonra o veleti ısırarak yemek istedim.

Hep birşeyleri zor elde ettim.Hiç bir şey altın tepside sunulmadı.Ok öyle olsun dedim yorulmadım hiç.Zaten yorulduğumda da dayanacak kimse yoktu etrafımda.Ama ağzına bilmemne yaptığımın hayatı ben sustukça sıvadı elindeki tüm bokları her yerime!

Bu ne şimdi? Ne halt edeceğim ben.Neden ayrılık acımı bile rahat rahat bunalımlı depresyonlu çivi çiviyi sökermi acaba diye geçiremiyorum? Neden orospu çocuğu eski sevgilime facebookta ne boklar yediğini görmüyorum sanki diye delirip içip sağa sola saldıramıyorum? Ya da neden şuan yanımda sevgilim yok.Onun omzunda ağlayıp onunla bunların hepsinin geçeceğini konuşamıyorum? Neden ben yanındayım cümlesini doya doya yaşayamıyorum?Neden doktorum beni odadan çıkarıp yapılması gerekenleri ona anlatmıyor ? BEN NİYE SADECE ONUN RUTİNİ OLDUM NEDEN??????

Bunların yerine tek başıma herşey ile yine tek başıma uğraşmak yada bu defa pes etmek tercihleri arasında gidip geliyorum.

Hayatımda hiçbir yoğun acımı o acıya ait yaşayamadım.
Babam ölmek üzere idi anneanneme kanser teşhisi kondu.
Babam öldü 3 ay sonra anneannem öldü.
Kaza geçirdim lise 1 deyim daha hastahanedeydim babaannem kalp krizi geçirdi pat o da öldü.
3 yıllık sevgilim terk etti haftasına bana kanser teşhisi kondu.
Vee şimdi.. 6,5 yıllık ilişkim çok kırgın bitti ve yine haftasına 3. cüsünü yaptırmaktan korktugum testimi yaptırıp sonucuna yuh artık dedim..

ne bu ulann ? neler oluyor o tarafta? çok mu komik oluyorum böyle olunca?

dün gece yalnız kalmak istedim eve geldim.Telefon çalmaktan delirdi..Arkadaşlarım delirdi..Ama tek birini açıp tek kelime edemedim..O da aradı ama açmadım.Kimsenin vicdan azabı olamam bu saatten sonra.

cambaz..

yoklar..

Canı yanan neresi ise vücudunuzda kalbiniz orda atar ya.Canı acıyan kalbiniz ise işte o zaman o acının tarifi olmaz ya..Birde bunun üzerine kafanızda uçuşan sorularınız o kalbin üzerine konar ya.. İşte ben şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.
Canım yanıyor
özlüyorum
istemiyorum
istiyorum
yazıyorum
siliyorum
korkuyorum
bilmek istiyorum
bilmemek istiyorum...

Ama en çok da bu akşam artık ne hissedeceğimi merak ediyorum..

Yalnız gitmeye karar verdim.Neden bilmiyorum.Gül olsa ben istemesemde o kapıda beliriverirdi zaten..Ama yok.Ama yoklar..

Başlık yok

Yarın doktorun ağzından direk duyacağım herşeyi.. Evde kalamadım bu akşam.. Uyumaya çalışmakta yine başarısızım gerçekten ..Kalanı yarına anlatırım..

Cambaz