Pazartesi, Aralık 22

22 aralık

-...ve ben unutmadım sende sakın unutma seni seviyorum...



bugünün bütün kötülüğünü soğukluğunu mesajının şu son cümlesi sildi süpürdü..kmlerce öteden nasıl hissedebiliyorum yanımda olduğunu..bunu nasıl yapıyorsun bilmiyorum ama iyikide yapıyorsun yeşil kurbişim..

bugün öğlen minik kurbağamızı uğurladık..çok uzaklara...ağzımdan tek kelıme cıkamayacak haldeydım cenazade..bu konuda bırdaha ne aman yazabılecek hale geleceğim bilmiyorum.bildiğim tek şey onu çok özliycem..bütün bir yazımın Güneşi büyük kurbağamın yokluğunu bana aratmayan canımı ,babamın yanına uğurladım..daha önce söyleselerdi bu kadar metanetle karşılayacağımı inanmazdım ama şimdi öyle sakinim ki..öyle kendimle yaşıyorum ki sızısını anlatamam..öğlen Güneş in (minik kurbağa adam) annesinin sessiz feryadını görünce içim ezildi..aklıma aylar önce yaşadıklarım geldi..sustum..ahh dedim anneciğe nasılda çaresiz ağlıyorsun..nasıl yanıyor için..anladığımı sanarak ama asla anlamayacağım şekilde yanına gittim..sıkıca sarıldı bana ahh cambaz dedi ne çok sevdi seni bal gözlüm..Ve en son senin kadar şanslı değildi dedi..Sustum hiçbirşey diyemedim..O benımde bebeğimdi diyemedim..

Güneşin komaya girdiğini öğrendiğim gece kurbağama ,keşke yaza geri dönebilsem Güneşin koşup oynadığı zamana döndürebilirmisn beni dedim.Bitanem sen ozaman kötüydün ama dönmeyelim yaza dedi..Zararı yok dedim onu yine koşarken görmek için neler vermezdim..



ve bitti işte..Mavi gözlü sarı devimin yanına bal gözlü küçüğümü gönderdim bugün..



P.S. yarın itibari ile romada olacağım.bu haftasonuna kadarki son yazım ,ama ben sizi okumaya devam edeceğim..