aynı film aynı sahnede..

Bu filmi görmüştüm ben ,senden önce defalarca..
Şuan şaşkınlığımla yalnızlığım ve hatta saçmalıklarım hepimiz ofiste oturmuş durumdayız.Deli gibi çalışıyorum.Kimseyi arayamadım.Kimseye söyleyemedim.
Yeni bir konkura hazırlanmanın saçmalığı içerisindeyim resmen.
Ama azönce hatta 3 saat kadar önce doktorumdan gelen mail ile hayatım yine alt üst oldu.Telefonda bir posta ağladım.Sonra sustum geldim maillere daldım.
Şimdi ne yapacağımı bilmiyorum.Kimden yardım isteyeceğimi.Yanımda kimin olması gerektiğini.(Annemin olmayacağı kesin..)Sadece bu defa tek başıma kaldıramayacak oluşum.
Tüm detayları konuşmak için perşembe günü doktoruma gidiyorum.O gün yalnız gidemem sanırım.Arkadaşlarım??
Gülüm yarın İtalyaya taşınıyor onada söyleyemem.Nasıl derim?
Düşünme cambaz sakin ol.Sadece senin yanında gerçekten olmak isteyenlerin zaten senden talep gelmeden yanıbaşında bitivereceğini düşün.
Şaka gibi değil mi? 3 yıl sonra..

Sıfırdan Olmasada 10 dan Başlayan Yeni Hayat ..

Kararımı verdim.Burdan hiç bir yere gitmiyorum.Burası benim tek çocuğum tek başıma yaptığım.İsmi cismi hiç ama hiç önemli değil.Benim ruhum benim bedenim burası.
O yüzden kalıyorum:)
Nasılsa okumasından rahatsız olacacağım kimse yok artık burda.

Yeni bir hayata başlıyorum huzurlarınızda.6 yıl 7 aydan sonra ..
Güç olacağını biliyorum ama kararlıyım..Kendime güveniyorum..Yani sanırım..

Öyle kararlıyım öyle arınmak istiyorum ki ne varsa bana alınan birlikte aldığımız ama ne varsa dün akşam gönderildi.Allahtan şapşalım yanımdaydı.Hatta bende bile kaldı.Eşyaları toplarken öyle bir koşturmacaya girdim ki sanırsınız taşınıyorum.Ama değdi mi değdi..Artık evim sadece bana ait..Sadece ben..
Ruhumu sormayın ne olur.Oda sadece ben olacağı günleri sabırsızlıkla bekliyor.Ama önce gözden ırak saçmalığını yürürlüğe koymalıydım.

Daha ayrıntılı bir sürü şey yazacağım size.Ama aldığım kararı yazmalıydım önce.Hala burada olduğumu bir yere gitmediğimi..Gitmeyeceğimi..



cambaz..

Buradan da mı arınmalıyım?

burası benim mi onun mu? karar veremiyorum..Yazmaya başka bir yerde başka bir blog ismiyle devam mı etsem yoksa yıllarımı verdiğim en güzel yazılarımı yazdığım burayı benim sayıp bırakmasam ve artık hayatımın yeni dönemini yeni olan herşeyini buradan mı paylaşmaya devam etsem..Ne yapsam bilemiyorum.Biraz akıl vermenize ihtiyacım var..Ondan tamamiyle arınmak istiyorum ama burası..Burası benim hastalığımın en derin yerinde yanaımda olan yer..Ama cidden yorumlarınız önemli benim için..Ne yapmalıyım?

.....

bulduğum çözüm çok basitti aslında....bunu çok uzun zaman önce neden yapmadığım ile ilgili tüm cevapları zaten biliyordum ama bir kez daha kendime hepsini hatırlatmak iyi geldi..
ama artık o küçük kız olmadığım gerçeğini fısıldadı biri kulağıma geçen pazar.her ne kadar hala yaşıtlarım gibi olsamda her ne kadar hala aklım gelip gitsede her ne kadar her şeyi defalarca boşvermiş olsamda artık sen büyüdün artık sen yetişkin bi kadınsın dedi biri..ve artık paylaşma kelimesi benim sözlüğümden uçup gitti.hiç bir koşulda hiç birşeyimi paylaşacak kadar küçük bir kız değilim artık..
bulduğum çözüm çok basitti aslında....anladın mı bilmiyorum..anlamanı da beklemedim ya..bulduğum çözüm seni anka kuşu kadar özgür bırakacak..sonrasını düşünmüyorum ..ama yıllardır ilk defa bu konuda kendimi bu kararı verebilecek kadar dik hissediyorum..o noktada artık yapacak hiç bir şeyim kalmadı ; paylaşacak hiç birşeyim olmadığı gibi!!