Cuma, Temmuz 29

egom egom caaaanım egommm

7 sene hiç durmadan çalıştıktan sonra hem de en yoğun tempo ile..Kardeşimin düğün günü bile kuaförde elimde bilgisayarla oturan ben çalışmıyor olduğum 4. günümde mutsuzum..Oysa bir araya ihtiyacım olduğuna artık yıpranmanın çok ötesine geçtiğime adım gibi eminim.İstifa etmiş olmaktan pişmanda değilim ..Ama..
Ama anladığım birşey var ki ben egomu deli gibi çalışarak mutlu ediyormuşum.Girdiğim toplantılarda esip gürleyerek ,istediğim işi alarak kimsenin egomu okşamasına imkan vermeden kendi kendimi mutlu ediyormuşum.Mutsuzluğumun sebebi bundan başka bir şey değil aslına bakarsanız.Bana dair tüm egoları deli gibi çalışarak dolduruyormuşum.
Bir çok kadının sevgilisine karşı güzel olduğumu söylemiyorsun -bana aşık gibi bakmıyorsun gibi kuruntularını , ailesinin takdir etmemesinden söylenerek 20 li yaşların sonlarındaki şikayet eden kadınları hiç anlamazdım.Niye anlamadığımı şimdilerde kısacık 4 günde anlıyorum aslında.Egonuz tatmin edilmiyorsa başkalarından beklıyorsunuz hep birşeyi.Ben daha o aşamaya gelmedim.Ama belkide ben hatalıydım her zamanki gibi kimseden bir şey beklemeden yine kendi kendimi tatmin ederek yaşayıp gitmek belkide hataydı ama ben öyle mutluymuşum.Kiminin hatası kiminin yaşam biçimi oluveriyor.

Böyle işte ..Şimdilerde hem zavallı hasar alan egomu nasıl normale döndürebilirim derken bir taraftan da benimle görüşmek isteyen şirketlerin dışında kıçımı kaldırıp iş aramıyorum.İçimden birşey yapmakta gelmiyor zaten.Sanırım herşeyin bir zamanı var.Ve ben hayatımdaki her şeyde olduğu gibi bununda zamanını bekliyorum..Hazır olduğum zamanı bekliyorum.

Biraz gönlümün hoş tutulmasına ve ilgiye ihtiyacım var.Ama bana etrafımdakiler tarafından verilmedikçe istemeye hiç yanaşmayan ben bunuda kendi kendime yapmaya başlamalıyım sanırım..Anneme bile artık çalışmadığımı söylemedim..Gerisini siz düşünün..

cambaz