Salı, Ekim 7

saçmalık 1

çok bezgin yazılar yazdım değilmi bir iki gündür..içimde büyüyen ve dinmeyen bir gözyaşı seli var aslında..sabahlara dek ağlasam geçmeyecek..
çok mutluyum cumartesiden beri.hayatımda belki yaşayabileceğim en büyük mucizeyi yaşadım.ama içim acıyor yüreğim sıkışıyor sezini düşündükçe.
uzun zamandır sevdiğin insanın kendim dışımda mutlu hayatı olması gerçeğini kabul etmezdim ama öyle değilmiş aslında sevmek onun yaşadığını nefes aldığını güdüğünü iyi olduğunu bilerek dahada mutlu olmakmış.sezini düşündükçe eskiden olan fikirlerim için kınıyorum kendimi.
yıllar önceydi sanırım üniversite 1. sınıftaydım.sabah kaldığım yurttan cıktım soğuk bir kış günüydü.dolmuşa bindim 20 dk da daha biz haliçe gelemeden kar tüm yolları kapadı oysa yurttan cıkarken kuru bir ayaz vardı yerler ıslak bile değildi.neyse biz başladık beklemeye.ozamanlar aşık olduğumu sandığım bir sevgilim vardı.aman yarabbi ne aşk yaşıyoruz ne aşk yanı en azından ben öyle sanıyormuşum ozaman.gayette mutluyuz o dönem hayretlik birşekilde..böyle salak salak düşünürken onun öldüğü geldi aklıma ,aman yarabbi ben aniden bir başladım ağlamaya ama kalabalık falan dinlemıyorum sanki gerçekten öldü ve ben o an öğrendim.yanımda oturan teyze korktu öyle hıçkırarak ağlıyorum yani.hemen aradım.adam diyor iyiyim şirketteyim ben sürekli iyimisin diye soruyorum..neyse sonra sakınleştim o karda okula gidemedim yurda gittim bir güzel uyudum.
hiç düşünmedim nie böyle davrandığımı sonralarında düşündükçe anladım ki ben mutlu oldugum zamanlarda korkuyorum.ve korku babamdan kaldı bana.en mutlu olduğumuz en iyi olduğumuz zamanda çıkmıştı hastalığı..ve sonralarında hep korktum çok mutlu olmaktan,taa kii son yıllara kadar.sonra gördüm ki en mutlu olmak en kolayıymış hayatın içindekilerden..ama en sevdiğimi kaybetmekten hep çok kortum halada çok korkuyorum.ve artık diyorum ki annemde olsa sevgilimde olsa benden uzak olmaları sorun değil yeterki iyi mutlu ve sağlıklı olsunlar.bencil olmamayı öğrendim sanırım.
hala şımarık bir kız çocuğuyum hala büyümedim hala deliyim.büyümeye akıllanmaya da hiç niyetim yok.kendim gibi bir deli ve büyümeyen bir çocukla geçireceğim sanırım ömrümü..ee tabee önce çocuğu bulucaz:)tamam ben kreşlere bakayım siz anaokullarına:)

...

deli gibi yazıyorum günlerdir.dikkatinizi çektimi bilmiyorum ama yazdıkca yazasım gelıyor bırgun içinde 3-4 kez günlükde yazılmazki canım dediğinizi duyuyorum..ki buraya yazmadığım okadar cok yazı birikti ki son günlerde..bu aralar çok ağrıtacağım başınızı..
Kaan cok kızmıs bana karalar bağladığıma..üzgünüm inan çok üzgünüm..