Pazartesi, Ocak 11

eskilerden...

Yaşadığımız her anı canlandırır oldum..attığğın mesajları tekrar takrar okurken buluyorum kendımı yada senınle daha ilk çıkmaya başladıımız zaman tuttuğum günlük sayfalarını ..şimdilerde hatta cok uzun süredir yazmıyorum sevgili dostuma.çünkü ilk başlarda böyle bi mutluluğu kayıtlara gecirmeliydim birileri bilmeliydi daha kimselere anlatamadığım zamanlarda bizi..aşkın ne olduğunu anlamaya başladığım günlerdi,,gerçek aşkın çok değilde az acılı olduğunu anladığm günlerdi..çok güldük seninle ben hep konuştum sen hep dinledin..emek kahvesinde oturup 4 saat boyunca sürekli birşeyler yiyip sürekli güldük ve etafımızada bize garip garip bakan kimseyi takmadık ne kadar güzel bi gündü ..beşiktaştan kalkıp sırf kuru fasulye yemek için çamlıcaya gittik ,şimdi düşünüyorumda hep yemek yemışiz..:)ilk sevgililer gününde elime tutuşturduğun kutadaki o küçük kağıtlara cok gülmüştüm çünkü aşık olduğum adam bana aşıktı bundan daha derin bi neşe ve mutluluk olamazdı belki herşey için ama en çokda o gün için ne desem azsana..elinde pastayla evin merdivenlerinden çıktığında senin dışında herkes olabilirdi o kişi ama sendin..hiçbeklemediğim şeylerin kahramanı oluyodu kurbiş..ve ben heyecandan kanatlarımı sıksık ağaçlara taktırıp kendı canımı yine kendım yakıyorum,,doğum gününde sana yazdığım mektubu okurken nasıl bir yüz ifadesinde olduğunu hep merak edicem..sen hayatımı öyle değiştirdin ki bardağın dolıu kısmı daha güzelmiş aslında ,mutlu olmak hem daha zor hemde tadı bütün pastalardan daha güselmiş..kimseyi yadırgamadan önyargılı davranmadan kucak açmak daha tatlıymış..benı daha mutlu daha anlayışlı daha ben yapan herşeyi kattığın için de teşekkürler kurbişim..sırf bunun için bile insanlık sana cok şey borclubenım için yaptığın değişiklikleri kendını zorlamalrını görmedim fark etmedım zannetme hepsinin her sanıyesının farkındayım ve her saniyesi için şükrediyorum..evet çekilmez oldum zamanlarda oldu bunca yaşadığımız güselliklerin arasında ,belki ikimizin birlikte hayatını sindirirken cıktı aniden bu çekilmeslik belki hiç sebepsiz..bunlar içinde haklı olduğumda da olmadığmıda da özürdilerim..bunca güsellik hak ediyo bu özrü..sende gerek duruşunla gerek hayatınla adaptasyonu zor bi yoldun ama zevkli aynı zmanda ..seni keşfederken bende cok geliştim yaşadığımız her tadsız olayda..ve bunları unutabilme adetini gösterdiğim için kendımıde seviyorum hanı bazen:)27 ay 1 gün oldu ..ne olacağı ne yaşayacağımız bilinmez ama ben seninle çok büyüdüm daha çok ben oldum..ve ben beni ben yapan seni çok seviyorum..her nekadar bugünlerde bunu anlatamasamda ,sen seni sevdiğimden bi türlü emin olamasanda sabah uyandığımda ilk aklıma gelen sensin yanımda yatıyor olsanda yada kilometrelerce uzakda olsanda.. yaşayacağımız herşeyin bizi daha çok biz yapacağını umut ediyorum...

Tuesday, July 17, 2007