Pazartesi, Şubat 28

Senden-Benden-Bizden

Aslında herşey ortak ev alıcağımız planının ortadan kalkması ile başladı.Yani şuan içinde bulunduğum bu anlamsız manasız sıkıntılı durumun tek sebebi geleceğe ait bir plan yapıyorken ( ortak olmasından bahsetmıyorum kendimden bahsediyorum) şuan elimde hiçbir planımın olmaması.Ne yapıyorum nerdeyim? Aslında zaten planlar yapan biri olmadım hiç bir zaman ama şimdi sanki geçmiş 28 senemi planlar ile geçirmişimde şimdi elim hamur karnım aç kalmışım gibi hissediyorum.Konu konuyu o bunu açtı derken ilşkimizinde içine her ikimizde çok güzel bir şekilde ettik.Ben kendi plansızlığıma saçma sapan bir şekilde üzülürken o kendi alacağı evle kendi işiyle kendi diğer işiyle ilgilenmekten ben konudan ne kadar hasar aldım göremedi göremedik.

Aslında ben nasılda boğmuşum onu göremedim..
Aslında nasılda ilgisiz o bu aralar göremiyor..
Aslında biz ikimiz çokda eğlenceli bir çiftiz bunu unuttuk..
Aslında hiç yalnız kalamıyoruz ki herşeyi bir kenara bırakıp ikimizin olalım..
Aslında ne istediğimiz sorgulamaktan hep nefret ettim bunu yaptığımda hep sevdiğim şeylerden vazgeçmek zorunda kaldım ama şimdi sorgulamaktan kendimi alamıyorum.
Aslında birbirimizi seviyoruz biz ve bunu unuttuk..

Belkide ben bunların hepsini şu plan yapamamaktan kendime plan olsun diye düşünüyorum.İnan hiç birini bilmiyorum ve kendimi bu aralar çok ama çok yoruyorum.Sadece bunu biliyorum..

Spora başladım o epey hatta çok epey iyi geldi.Kendimi fizikende ruhende daha iyi hissediyorum.
Uzun ama uzun zamandır yapmadığım herşeyi yapıyorum..Daha önce yapmak isteyip yapamadığımdan değil sadece aklımı ruhumu dağıtmak için yapıyorum.Çünkü biliyorsun beni , ben kimse için birşey yapmam eğer kendim mutlu değilsem.

PS: bu arada bu epey eski bir yazı ya,bloglar kapandı ya ancak yayınlıyorum:)birçok şey değişmiştir belki aynıdır ama yazmışım bir kere ellemedim tek kelimesini.

sevgiler

cambaz

Pazar, Şubat 27

kim yazmış bilmiyorum..ilgilenmiyorumda bugün okumadığım eski maillerimden fırladı önüme

Biraz değiştim,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar…
Değiştim,
Unutamadığım sözlerinin arasında sıkışıyorum,
Bir yanım kendimi kolluyor bir yanım seni
Ben benimle savaşıyorum,
Seninle değil!
Sonucu kılıcı kuşananından belli olan bir savaşın
Ne kazanabileni ne de kaybedeniyim,
Sorun değil!

Elbet alışırım,
Biraz alıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Alıştım,
Varlığını istemediğim tüm eksik yanlarıma,
Ve çokluğunu da yokluğunu da istemediğim bu iki arada bir derede duyguya alışıyorum,
Bir yanım bırak diyor bir yanım –ma,
Kesin değil!

Henüz tanıştım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Tanıdığımı sandığım bana daha da yakınım artık,
Duvarlara anlatırken öğrendiklerim kendi hakkımda,
Ve aynalara ağlarken gördüklerim kendi tarafımda…
Bir yanım memnun oldum diyor, bir yanım tanıyamadım daha,
Samimi değil!

Bir hayli kırıldım,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Canıma batan her halin felç gibi indi bedenime,
Gözlerimden tut da ciğerime kadar kırgınım!
Aslında ne sana, ne olanlara…
Kendime kırgınım…
Maziye hiç değil, an’a kırgınım.
Anlatamadığım, anlayamadığım masalların bana yaptıklarına,
Dinlediğim şarkılarda bana seni anlatan şarkıcılara,
Beni anlamadığın kelimelerin bana her şeyi anlatıyor gibi geliyor oluşlarına…
Bir hayli kırgınım…
Beni ben kırdım oysa,
İyi değil!

Galiba yoruldum,
Her şey kadar, herkes kadar, sen kadar,
Kendime kalbimi kanıtlamaktan,
Ve kanıtladığıma kendimi inandırmaktan,
Ve dahası kocaman bir sahada tek başına koşmaktan yoruldum...

Cuma, Şubat 4

öylesine..

Bu kış pek beklediğim gibi gitmiyor işler.Bir kere daha kar yağmadı.Hala bir haftasonu kaçamağı planı yapmayı bırak yapalım mının konuşmalarına bile tanık olmadı zihnim..Annem gider demiştim gitmedi..Geleceğe ait fiziken temelleri olan ortak bir paydada buluşuruz demiştim o zaten hiç olamayacak hale geldi.

Ben neyi yanlış yapıyordum.Benim gibi mutlu olmanın en kolay hayata geldiği ruh neden son günlerde bu kadar zorlanıyordu keyifli olmakta!! Allahım yaşlanıyormuydum yoksamm:) Yok daha 30 sendromuna girmedim..Ama artık hayatımdaki insanlar ile aynı tafara aynı paydada olmak istediğimi fark ettim.Bakın dikkat edin aynı emeller aynı hayaller aynı fikirler demiyorum sadece aynı payda diyorum..Yani bana aynı adada yaşamak yetiyor zararı yok birimiz balık tutsun birimiz ot yesin diğeri sadece uyusun.Bu aradalar fark ettim ki öyle değil biz bırakın aynı adada yaşamayı aynı limana bile uğramıyoruz.

Böyle oluncada zaten inanılmaz olan hayat dahada zor hale geliyor..