Salı, Aralık 13

Aslında Cesur Olmak;

Günlerdir blogu açıp yeni kayıt butonuna basip kapatıyorum.
Yazacak onca şey olmasına karşın yazma isteği olarak içimde hiçbir haltın olmayışı buna tek sebep.Yoksa ne yoğun günlerde gece yarısı oturup o büyük şevkle neler neler yazdım zamanında.

Sürecin ilk aşamasını yaşadım bitti.Sancılı bir operasyondu.verilen ilaçların bünyede yaptığı etki çok çok farklı olduğundan ağır şartları olan bir kağıt imzaladım.İmzalarken yalnızdım.Operasyond da yalnızdım.Bu benim tercihimdi tabii ki.
Oprasyonda ilaçların etkisi ile nabızım olması gerektiğinden dahada zayıflamış ama son anda nasıl olduysa herşey normale dönmüş ve ben uyandım..

Narkoza bünye olarak tepkisizim yani kolay uyanıyorum.Ama bu son operasyonda eğer son 10 dk daha uyanmasaymışım kendiliğimden müdahale edeceklermiş.Çünkü sürekli kendime gelip geri gidiyormuşum ama ben hatırlamıyorum.Hatırladığım tek şey elimi tutup uyan sevgilim diyen biri oldu.Biri diyorum ama kim olduğunu çok net hatırlıyorum.Israrla elimi sıkıp hadi uyan dedi.Gözlerimi açtım kimse yoktu doktorumun dışında.Yanaklarımı sıkıp korkuttun bizi kız dedi gülümseyerek.Merak edildim evet onun tarafından.Ama vicdan denilen duygu hiç tahmin etmediğiniz insanlarda bile olabiliyor.Ve ben kimsenin vicdanı olmak istemiyorum.Tedavi olsamda olmasamda yanımda beni gerçekten seven birilerini istiyorum.Vicdana değil uykuya dalmama sebep olacak huzura ve heyecana ihtiyacım var.Ben heyecanlıykende çok güzel uyurum:)

İlk 24 saat çok ağrılı ve sancılıydı.Ama şimdi iyiyim.Sonuçlar kötü..Ne kadar rahat yazıyorum şimdi.Pataloji sonuçlarında herşey yüksek çıktı.tedavi süreci azbuçuk belli olsada ikinci aynı operasyonu yapmak zorundalarmış.Düne kadar önümüzdeki hafta aynı işlemleri olup net tedavi sürecimin belli olacağı kesindi.Bir dizi ilaç tedavisi.Belki az dozda kemoterapi .Ve sonrasında daha büyük bir operasyon ve herşey yolunda giderse ki bu %50 bir ihtimal olacaktı sıçrama yapmaz ise düzelecektim.

Dün bir karar verdim.Bu süreci yaşamak istemiyorum.Güçsüz olduğum için pes etmeyi istediğim için değil sadece istemiyorum.Salakmısın demeyin bunların aynısını yaşadım.Şuan bunları yaşamak istemiyorum.Henüz doktorumla konuşmadım.Bu haftasonu bir görüşmem var.Sonrasında ne olur bilmiyorum ama kararım ve karalığım cidden yüksek.Kendiliğinden geçer belkide kimbilir:)

Gebzede bir onkoloji merkezi var.Kenanla oraya gittim.Doktor çok iç karartıcı şeyler söylese moralimi bozmadım evet itiraf ediyorum tüm dönüş yolunda ağladım.Kenan beni susturmak için her benzikten Kinder yumurta alıp aa bak ne çıkacak diye oyalamaya çalışsada başarılı olamadı.O kadar çok neye ağladım bilmiyorum ama arabadan indiğimde rahatlamıştım.

İnanılmaz bir uyku sorunum var.Uykuya dalıyorum ama 1 saat sonra sanki saatlerce uyumuşum gibi ayaktayım.Genzeden dönüştede eve gelip hemen uyumak istedim ama olmadı.Kenan nasıl olduğumu merak edip aradığında uyuyamıyorummm diyince annesinin zanaxlarından kapıp geldi.Evet 7 saat aralıksız uyudum.Ama o günden sonra hala aynı sorunumuz devam ediyor.En çokda bu koyuyor sanırım.Uyuyamıyorum..Huzurla uzun bir uyku için neler vermezdim.

Gül ü çok özledim.Bütün arkadaşlarım yanımdalar.Ama onlarında yanında oda olsun istiyorum.O ise eksiklğini her kötü hissettiğimde Kenan ı tepeme göndererek çözmeye çalışıyor.Çok işe yarıyor evet ama rahatsızımda bu durumdan.

Hayat bazı seçimlerden ibaret aslında.Hep daha iyisinin olabileceği ihtimalide bir seçim.Ama elinizdekileri özlüyorsanız eğer bu seçimlerde diğerini seçtiğinizde, işte ozaman hata yapmışsınız demektir.Cesur olmak bazen elinizdekini tercih etmek demektir.

Hep cesur oldum ..Yine oluyorum ve tedavi olmak istemiyorum.O kötü süreci yaşamak istemiyorum..Aptal cesareti deyin ne derseniz deyin..

Cambaz