Salı, Mayıs 19

bazen..

yazma yetimi kaybetmek üzereyim demiştim size.inanmamıştınız bana..kaybettim işte.kanımdaki o illet giderken (ki hala tamamen gitmedi bence) bütün ilham kaynaklarımıda aldı.oysa hergün neler geçiriyorum içimden neler yazıyorum siliyorum kafamdan..ama en büyük yazıyı bu 3 gün içinde yazacağım yada pardon bundan sonra sayın 3. gün..kısa kısa ordan burdan yazacağım bu gece..



yurovizyon..bunun hakkında birkaç cümle yazacağım eleştirilere kızan arkadaşlardan şimdiden özürdiliyorum..Hadiseye gelene kadar canlı mı yoksa battan mı söylüyorlar acaba diye düşünüyordum,ne kadar cam gibi şeffaf sesler bunlar böyle diyordum ki... Oda ne öyle? Hadise değildi en azından bize dinlettirdikleri değildi.Vokaller berbattı ya Hadiseyi bastırdılar yada sesleri çıkmayacak şekilde tısladılar.Ve dans, hayır artık göbek dansı yada ona benzer hiçbirşey görmek istemiyorum.kısacası çok büyük hayal kırıklığıydı benim için..olmadı..Sertaptan sonra Athena çok iyiydi ama sonrası bence hayal kırıklığından başka birşey değildi:(neyse önümüzdeki maçlara bakalım..



bugünlerde tuhaf duygular içerisindeyim, arkadaşlarımın daha doğrusu kız arkadaşlarımın çoğu hatta hepsi evleniyor yaaa.gerçekten zorla kendimi evde kalmış hissettirdiler.ki benim evlilik kurumu ile ilgili bi planım düşüncem yoktur ama düğün -kına gecesi- nikah - nişan bolluğu cidden dengemi bozdu.hayır saçma sapan konuşmaya başladım milletve sevgilim beni evlilik delisi sanacak ondan korkuyorum:( hiç bir dış mihrak olmadan bu duyguları hissetseydim evet benim düğünüm gelmiş derdim ama bu normal değil...bu ben değilimmmm..sanıyorum bu ay sonu itibari ile geçecek -geçmeli ama böyle olmaz kii benim kendi düşüncelerim nereye kaçtı yaaa:(

geçtiğimiz sene mayıs ayından itibaren kanımda iğrenç şekilde var olan sevgili mikroplar.sizlere gerçek isimlerinizle hiç hitap etmedim.gerçek adınızdan herkes korkuyordu çünkü.herkes sizin beni öldürüceğinizi düşündü.bende dahil.ama ne olduysa hala burdayım hala hayat doluyum ve iyileştim ..en azından öyle olduğumu düşünüyorum.bu aralar bağışıklık sistemimde bıraktığınız hasarı çözmeye uğraşıyorum bunada şükür diyorum.ama sizden rica ediyorum peşimi bırakın artık..ben hayatıma geri dönmek istiyorum.bir gecede korkmadan uyumak istiyorum sabah aniden başka bir yerimden çıkacaksınız düşüncesi ile geceleri aniden uyanmak istemiyorum..gün içinde bayılıp kalıp evet cambaz korktuğumuz oldu bu mikroplar bilmem nerende bir cumhuriyet kurmuş cümlesini duyma düşüncesinden kurtulmak istiyorum.ben bir gün çok uzak bile olsa belkide çok çok uzak bir erkek doğurmak istiyorum..ne olur çıkın rüyalarımdan..bağışıklık sistemimi rahat bırakın..yoruldum gerçekten yoruldum:(

kitabımı bitiremıyorum.sonu gelmiyor.bende rafa kaldırdım kendisini..gelir elbet ilham kuzucuklarım bir şekilde..

bazen hiçbirşey yaşanmamış herşey ilk günkü gibi taze olsun yada eskimiş bir ayakkabının ilk günü geri gelsin istersiniz ya keşke olsa dimi bu düşünce...geri getiremezsiniz ..

anladım ki furby (ibo) benim kız arkadaşım gibi.herşeyi konuşabiliyorum onunla ve beni yargılamıyor..fikrini söylüyor ama asla beni yıkıp atmıyor..işte bu yüzden benim en yakın arkadşlarım hep erkek:)

kocaman oluyorum eşşek kadar...tamam zaten öyleydim de ben sanırım bunu bu yıl anlıyorum:(

birde; bitek annem olsun bana birşey olmaz...

şimdilik bashbash

cambaz
sizi seviyorum en azından bir çoğunuzu:)