Perşembe, Ocak 31

bla ba bla

Ne olursa olsun ne yaparsam yapayım 3 saat üstüste iyi hissetmiyorum kendimi,bir gülüp bir ağlayasım var .Bunun tek bir sebebi var boyumdan çok büyük işleri göğüslemeye olayları kayıpsız atlatabilmeyi planlıyor olmam. Ama işin ilginçi yapamadıkça daha hırslanıp kafamı daha sert çarpıyorum cam duvara.Kanatlarım her çarpışında kendi çıkardıkları sesten ürküyorlar. Ne vazgeçmeye niyetim var nede olanları atlatabilmeye gücüm. İçimdeki nefretin o sınırı olmayan sevginin önüne bir an geçip hey sen ne sanıyorsun kendini tek başına hiç birşeysin sen ben olmadan nereye gidiyorsun diye bağıracak diye ödüm kopuyor. O an zavallı sevgim siner bir köşeye çünkü birdahada görünmez ortalarda.Bunun olmaması için nasıl savaş veriyorum kendimle anlatamam..Atlatabilirim değilmi,sevgimin üzerindeki başka bir kokuyu duymamazlığa başka bir ruhu yokmuş gibi görmeye gücüm yeter değilmi..Yazdıkça rahatlıyorum ve dahada güçlendiğimi hissediyorum. Kurbağamda hala kendi kokusundan başka koku duymuyorum hala yosun kokuyor:)