Toprak..

Öyle çaresizim ki..
Bembeyaz koridorda bir sağa bir sola yürüdüm bütün gece..
Elimden gelen her şeyi yaptım evet.
İçim rahat mı evet..
Ama neden bırakıp yaşıtlarım gibi eğlenmeye gidemiyorum?


Miniğimi bırakıp değil eğlenmeye hastahaneden eve gidemiyorum?
Ama az önce kendi doktorumun beni arayıp yeter evine gidiyorsun artık demesi ile ( doktorunuz arkadaşınız olmasın her halta müdahale ediyorlar) peki dedim..

Toprak sözde bu gün ameliyat için gidiyordu..
Şuan kendinde bile değil..
Ne yapıldıysa tepki vermiyor bir hafta önceki halinin aksine ''bırakın beni gideyim diyor sanki''.
Küçücük elleri öyle soğuk ki..Anne kuzusu kuzum..
Annesinin sıcaklığı bile yetmiyor onu ısıtmaya..
Hiçbir şeyi değilim..Ne bir arkadaşlık ne bir kan bağı var aramızda.Ama benden 3-4 yaş büyük anne, sanki annem gibi yaşlı bakıyor bana..

Öyle çaresizim ki..

Alışmalısın buna dedin..Bu işe baş koyduysan hayatının geri kalanında bu çocuklar için bir şeyler yapacaksan duygularını bir kenara bırak dedin..Ve her zamanki gibi haklısın sanırım..

cambaz..