eskilerden

aşağıdaki yazı en sevdiğimiz zamanlardan evde 3 kız yaşarken yazılmış..ben şimdiki o anlaşılmaz sevgimin daha 1. yılını bile doldurmamışım..ama yazıyı okuyunca o kadar eskilere gittim ki şimdiki zamana dönemedim bir süre...aradan 3,5 yıl geçmiş...


''''''''''''''''Uzun zaman oldu yazmayalı..Oysa hayatımdaki değişiklikler hangi hızla akıp gidiyor inanın ben bile bilmiyorum..Güzellikler ,bulanıklıklar,kök salanlar,sürüden ayrılanlar,..Bir sürü tanımlanamayan konuşma..Hayat çok garip ,asla bir sonrasını göremediğin hamleler ile oyunu kazanmaya çalışıyorsun.Galiba ben bu konuda şanslıyım.Bu günlerde öyle eşe dosta dert anlatacak tavrımda kalmadı.Aslını istersen vaktimde yok..Ki en ilginç şeylerin yaşandığı bir dönem geçiriyorum.Büyüyorum,kendi kararlarımın arkasında durmayı öğreniyorum.Kaçmayı çocukluk sayıyorum ama çoğu zaman kendimden kaçıyorum...ben ne mi yapıyoum sanırım büyüklerin oyunlarına karışıyorum..

Babamı özlüyorum çoğu zaman bu aralarda..otobüsteki baba-kızlara yada yolda yaşı geçmiş amcalara,yaşlı çiftlere,bir çift mavi göze baktıkça hayıflanıyorum..Üzülüyorum..İçim acıyor ve eski yaralarımı özlüyorum..Hani garajın çatısından düşüpte babama yalan söylediğim ve bir hafta topalladığım günleri..Hani kumsaldaki köze bodozlama basıp hastanede hiç canım acımadığı halde baba-kız ağlaşmalarımızı..Bunları özlüyorum içim dahada çok yanıyor..

Denize dalıp gidiyorum mavilikte boğuluyorum ,bulabildiğim ölü zamanlarda bugünlerde..


Bir çok kez yolda saklambaç oynayan çocuklara karışıp hiç bulunmamak üzere saklanmak istiyorum.
ağlamalarımıda unuttu artık ev ahalisi.Gerçi ahali diye birşey varmı diye sorma bile bence..Okadar ince mevzulara girecek sabrımda kalmadı sanırım..

Yürek yangınları vardı eskiden bende..İçli şarkıları bırak kapı biraz naifce gıcırdasın yüreğim sızlardı.Başka yürekleri üzdüğüme üzülür oldum son günlerde.
Şarkıları üzdüklerimin dilinden söylerken tıpkı onlar gibi düşünmeye çalışırken buluyorum kendimi çoğu zaman.

Aşkım..Aşklarım vardı eskiden..Ben küçücük bir kızken..Şimdi mi? Şimdi ne oldu bende bilmiyorum o küçük kıza..kasıp kavrulan ,ağlayan,dövünen,duvarlarda hediyeler parçalayan ,içip içip deliren o deli küçük kız biliyorum ki çok uzaklardan baktıkça bu durgun suya kendini göremiyor..

Bir sevgim var..Çalıntı bir aşkım..Niye bilmiyorum istemiyorum bu günlerde onu..Oysa ben aşıktım aşkına ve hala aşığım sana..ve hala seviyorum sevgini ve hala..Niye bilmiyorum hüzünleniyorum aklıma sen geldikçe..Hiç ummadığım zamanlarda bırakıp gidiverecekmişim gibi geliyor seni.Yada en sevgili olduğumuz bir anda arkana dönüp bakmadan gidicekmişsin gibi hissediyorum beni.ve yine ben,sen olacağız diye korkumdan biz kelimesini istemiyorum.Ben seninle yarım kalmaktan korkuyorum!

İŞte bu sebeplerden ben nefret ediyorum galiba bugünlerde herşeyden.Seni hem deli gibi isteyip hemde deli gibi istememek nasıldır bir bilen varsa ben bütün yanıtlara açığım.Sebepsizmi seviyorum nedir bu aralar bilemiyorum.
Ama huzursuzum ama isteksizim ve ben nedense sessizim.Bol bol gevezelik yapıp çoğu kez unutuyorum seni bile bile ..Seni sevdiğimi ,çalıntı yüreğimi ve mutlu günlerimizi bile bile unutuyorum.

''ben seni isterken geri kalan azıcık zamanımda sadece seni..Sadece kendimle seni izliyor olacağım çok uzaklardan çok yakınında.''
İşte sırf bu yüzden bu 2 cümledeki hüzünlü yas'dan korkuma kalbimi unutuyorum.Seninle olan kalbimi benden saymıyorum bugünlerde.Ve ben bunları sırf seni benim bile anlayamadığım kadar çok sevdiğimden seni deli gibi kaybetmekten korktuğumdan yapıyorum.Aklımca kendimi koruyorum..'''''''''''

04.12.2005


korkularımın hepsi oldu..arkasına dönmeden bırakıp gitti-gittim.Geri geldik kopamadık..o küçük deli kız çok geçmeden geri geldi..yine hediyeler parçaladım,gömlekleri kestim biçtim:)
ve hala aynı aşkım aynı yerinde duruyor..istikrar abidesimiyim ne:)