Pazartesi, Eylül 1

yorum?

Şiiremiyoruz. Faturalarını mı ödemedik, kesildi ilham.. Taştan insankızları, insanoğulları olduk. SEVİşiyoruz, öpüşüyoruz. Öpüşürken gözlerimizi kapatıyoruz ama tutkudan değil. Utandığımızdan hiç değil. Kaybedişlerimizi ve öptüğümüz bilmem kaçıncı dudağı inkar etmekten.. Hal-i ahvalimizi inkar etmekten.Heyecan istiyoruz, etimiz kadar sıcak. Yine, yeniden. GÜVENimiz piç olmuş çünkü. SAMİMİYETimizse orospu. Sevmek de değil artık ağrısını çektiğimiz, acılarımız bile taşlaştı. Acımıyoruz. Kanamıyoruz, damlamıyoruz. Kuruduk. İçimizden sıcak bi şeyler akardı eskiden. Yüzümüzü ateş de basardı. Ellerimiz bile titrerdi.İçten kahkahalarımız, fotokopi gülüşlere bıraktı yerini. Herkese birer nüsha. Fotojenik durabilmek kafi.Taştan, demirden bir zırh ördük kendimize; hainlerimizin, riyakarlarımızın ve şeytanımızın da katkılarıyla.. Soğuğumuzdan üşüyoruz şimdi. Bir sıcak el gelse, dokunsa..

Hiç yorum yok: